پیش بینی آینده با عظیم ترین تراشه کامپیوتری دنیا - راهنمای مدرسه

به گزارش راهنمای مدرسه، این تراشه که 462 سانتیمتر مربع است، در تحلیل و ارزیابی بیش از یک میلیون متغیر، از دمای همیشه تحت تغییر گرفته تا حرکت سه بعدی ذرات هوا، آنقدر قوی بود که توانست آنچه در واقعیت اتفاق می افتد را سریع تر از زمان واقعی نشان دهد.

شبیه سازی های واقع گرایانه در مقیاس کل کهکشان، هنوز راه درازی در پیش دارد

به گفته پژوهشگران، آزمایش جدید بزرگ ترین تراشه کامپیوتری جهان به نتیجه رسید. این تراشه می تواند سریع تر از زمانی که با قوانین فیزیک می توان چنین کاری را کرد آنچه را در آینده اتفاق می افتد پیش بینی کند. تراشه شرکت سربراس با نام سی اس-1، که حاوی 1.2 تریلیون ترانزیستور است، در شبیه سازی میزان سوخت در یک نیروگاه، 200 برابر سریع تر از یک ابرکامپیوتر عمل کرد.

این تراشه که 462 سانتیمتر مربع است، در تحلیل و ارزیابی بیش از یک میلیون متغیر، از دمای همیشه تحت تغییر گرفته تا حرکت سه بعدی ذرات هوا، آنقدر قوی بود که توانست آنچه در واقعیت اتفاق می افتد را سریع تر از زمان واقعی نشان دهد.

طراحی این تراشه طی همکاری با آزمایشگاه ملی فناوری انرژی وزارت نیروی ایالات متحده انجام شد. تراشه سی اس-1 شرکت سربراس، به عنوان قوی ترین سیستم محاسباتی هوش مصنوعی جهان توصیف شده است. تعداد ترانزیستور های این تراشه، 22 برابر بیشتر از میزان ترانزیستور های تراشه 80 گیگابایتی ای100 انویدیا است که برای ابرکامپیوتر هایی خیره نماینده طراحی شده است.

شکرت سربراس در پست بلاگ خود نوشت: این تراشه در ها را به روی دستاورد هایی بزرگ در جهانی محاسبات علمی می گشاید. تراشه سی اس-1 اولین سیستمی است که نشان داد می تواند بیش از یک میلیون سلول شناور را سریع تر از زمان واقعی شبیه سازی کند.

این یعنی وقتی تراشه سی اس-1 در شبیه سازی سوخت نیروگاه، با بهره گیری از اطلاعات درباره شرایط کار مورد استفاده نهاده شد، سریع تر از آنچه با قوانین فیزیک رخ داد توانست نشان دهد در آینده چه اتفاقی رخ خواهد داد.

تحقیقی درباره این دستاورد که هنوز منتظر آنالیز سایر صاحب نظران این عرصه است، هفته گذشته در نشست ابرمحاسبات اس سی20 ارائه شد.

قدرت محاسباتی بزرگ این تراشه می تواند برای تعلیم شبکه های عصبی و اجرای شبیه سازی های خیلی حساس جهانی واقعی به کار بسته گردد؛ مانند شبیه سازی بهترین حالت برای فرود بالگرد روی سکوی فرودگاه با شبیه سازی حرکت ذرات هوا در اطراف پره های آن.

این شرکت همچنین از تراشه نسل بعدی خود اطلاع داد که قرار است 2.6 تریلیون ترانزیستور داشته باشد که راه را حتی برای شبیه سازی های پیچیده تر جهانی واقعی هموار خواهد نمود. این مساله دوباره باعث طرح سوال هایی درباره شبیه سازی های کامپیوتری مدل فیلم ماتریکس می گردد که واقعیت زندگی و طبیعت وجود را دستخوش حدس و گمان می نمایند.

فرضیه شبیه سازی که در سال 2003 به دست فیلسوف نیک بوستروم ساخته و پرداخته شد، اظهار می نماید در آینده قدرت بزرگ محاسبات کامپیوتری به کار گرفته خواهد شد تا شبیه سازی هایی غیر قابل تمیز از جهانی واقعی ساخته گردد.

این فرضیه از آن موقع تا به امروز از سوی ایلان ماسک، میلیاردر جهانی فناوری، ترویج شده و محبوبیت بیشتری کسب نموده است. او ادعا می نماید 99.99 درصد شانس این وجود دارد که جهانیی که ما در آن زندگی می کنیم هم، یک شبیه سازی کامپیوتری است.

او طی نشستی در سال 2016 گفت: چهل سال پیش ما فقط بازی کامپیوتری پانگ را داشتیم. اکنون 40 سال بعدتر، بازی های ویدئویی شبیه سازی سه بعدی و شبیه به جهانی واقعی داریم که میلیون ها نفر آن را همزمان بازی می نمایند و هر سال بهتر و نزدیک تر به واقعیت می گردد. اگر هرگونه میزان پیشرفتی را قبول داشته باشید، این بازی های ویدیویی در آینده از واقعیت غیرقابل تمیز خواهند شد، کاملا غیرقابل تمیز.

شبیه سازی های واقع گرایانه در مقیاس کل کهکشان، هنوز راه درازی در پیش دارد و احتمالا با استفاده از کامپیوتر های سنتی ممکن نیست. با این وجود، پیشرفت کامپیوتر های کوانتومی بی نهایت قدرتمند ممکن است راه را برای خلق چنین جهان هایی هموار سازد.

اگر این کار، حتی در مقیاسی محدود، ممکن باشد، این فناوری در عرصه نظر قادر خواهد بود پیش بینی هایی دقیق درباره آینده داشته باشد.

این نظریه که اولین بار از سوی پیر سیمون لاپلاس، بحرالعلوم فرانسوی، به عنوان یک سرگرمی فکری طرح شد و جبرگرایی علمی یا علت و معلولی نام دارد، اظهار می دارد با استفاده از قوانین فیزیک، اگر جای دقیق هر اتم را در هر لحظه ای از زمان در کهکشان بدانیم، می توان اتفاقات گذشته و آینده را محاسبه کرد.

این آزمایش که به عنوان دیو لاپلاس شناخته می گردد اولین بار در سال 1814 توصیف شد و از هوشی اطلاع داد که با محاسبه تمام موقعیت هایی که در هر زمان وجود داشته و طبیعت را شکل می دهد می تواند آینده را پیش بینی نموده و گذشته را برملا سازد.

لاپلاس در مقاله فلسفی خود درباره احتمالات نوشت: برای چنین هوشی هیچ چیز غیرقطعی نیست و آینده درست مانند گذشته در پیش چشمانش حاضر خواهد بود.